ÇOCUK RESİM ANALİZİ

Resim ve çocuk birbirini tamamlayan ve sürekli değişen dinamik olgulardır. Resim, psikolojik ve pedagojik açıdan çocuğu bize tanıtmaya yarayan bir ölçüt olduğu gibi onun zeka, kişilik ve yakın çevre özellikleriyle iç dünyasını yansıtmaya yarayan bir ifade aracı olarak da büyük önem taşır.

Çocuk resimlerini değerlendirirken yargılarımızı çocuğun düzeyine göre belirlememiz gerekmektedir. Yapılan çalışmalar doğrultusunda çocukların resim çizmedeki gelişim evreleri şu şekildedir;

Karalama dönemi (2-4 yaş)
Şema öncesi dönemi (4-7 yaş)
Şematik dönem (7-9 yaş)
Gerçekçilik dönemi (9-12 yaş)
Görünürde doğalcılık dönemi (12-14 yaş)

Karama Dönemi: çizgilerin rastgele olduğu bir amaca yönelik olmadığı bir dönemdir. Bu dönemde resimler daha çok oyun amaçlıdır.

Şema Öncesi Dönem: Bu dönemde genelde insan figürü önden çizilir, profil çizmeye geçiş gerçekleşmemiştir, yaşı ilerledikçe çocuk gördüğü objeleri resimleri çizmeye çalışır.

Şematik Dönem: Bu dönemde insan, ağaç ve araba figürlerini birbiriyle ilişkilendirerek çizer. Artık kendine özgü bir bakış açısına sahip olmaya başlayan 8 yaş çocuğu, çizimlerinde nesneler arası ilişkileri göstermeye başlar.

Gerçekçilik Dönemi: Eskiye nazaran özgür çizimler ortadan kakmaya başlar ve normlara uyma kaygısıyla bol ayrıntılı resimler çizerler. Figürlerle objeler arası ilişkiler kurallara uymaya başlarken perspektif tam olarak oturmaya başlamıştır.

Görünürde Doğallık Dönemi: Bu dönem ergenlikle örtüşmektedir dolayısıyla cinsel öğelerin resimlerde büyük ölçüde belirginleştiği söylenebilir. Oranlarda boyut kadar derinlik de sağlıklı bir şekilde verilmeye başlar.